Στις 8 Δεκεμβρίου 2020 μπήκε επίσημα στον χώρο του ορεινού τρεξίματος της χώρας μας η H.A.R.T.A, η «Ένωση για το Ελληνικό Ορεινό Τρέξιμο και την Περιπέτεια», μετά από μια μεγάλη και έντονη περίοδο ζυμώσεων. Τι αντιπροσωπεύει όμως αυτή η Ένωση και πότε δημιουργήθηκε η πρώτη σπίθα για την δημιουργία της; Ποια η φιλοσοφία της, οι στόχοι και το όραμα της για το άθλημα μας; Με βάση το πρώτο “αναγνωριστικό” πρωτάθλημα της για το 2021, ποιες οι παρεμβάσεις της στους αγώνες και πως έχει στηθεί σαν διοργάνωση; Τους χωράει όλους τελικά και γιατί μέχρι στιγμής δεν φαίνεται να έχει την ανταπόκριση που θα περίμενε κάποιος για μια πρωτοβουλία που θα ενώνει το ορεινό τρέξιμο; Ποια η σχέση της με τους επίσημους φορείς της Πολιτείας, όπως η ΓΓΑ και το ΣΕΓΑΣ, αλλά και με την ITRA σε τοπικό αλλά και διεθνές επίπεδο; Θα επιδιώξει συνεργασίες με χορηγούς; Γιατί να ενδιαφερθεί ένας αθλητής να συμμετάσχει στο πρωτάθλημα της; Η ίδρυση της H.A.R.T.A – σε ένα ιδιαίτερα ανεξάρτητο χώρο, αυτόν του του ορεινού τρεξίματος, ο οποίος οργανώθηκε μέσα σε λίγα χρόνια από ιδιωτικές αυτόνομες πρωτοβουλίες και ενθουσιασμό από χιλιάδες αθλητές και με μεγάλη δόση ελευθερίας στα βουνά – δημιούργησε πλήθος ερωτημάτων, στα οποία προσπαθούμε σήμερα να ρίξουμε φως, μέσα από μια αποκλειστική συνέντευξη στο Advendure του Λάζαρου Ρήγου, Προέδρου του Διοικητικού Συμβουλίου της Ένωσης, τον οποίο ευχαριστούμε ιδιαίτερα!
[Advendure]: Η H.A.R.T.A, η «Ένωση για το Ελληνικό Ορεινό Τρέξιμο και την Περιπέτεια», ιδρύθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2020, με τη διάταξη 93/2020/08.12.2020 από το Ειρηνοδικείο Κατερίνης. Θα είχε ενδιαφέρον για την κοινότητα του ορεινού τρεξίματος να μας πείτε δυο λόγια για την σπίθα που έδωσε την ιδέα, αλλά και για το ιστορικό που οδήγησε στην ίδρυση της.
[Λάζαρος Ρήγος]: Όλα ξεκίνησαν πίσω στο Μάρτιο του 2015, όταν έπεσε σαν βόμβα στον κόσμο των μονοπατιών η αψυχολόγητη και προκλητική παρέμβαση του ΣΕΓΑΣ, ο οποίος με έγγραφό του αξίωσε αυθαίρετα τον έλεγχο ανοικτών (open) αγώνων στο βουνό, απαιτώντας να αδειοδοτεί τη διεξαγωγή τους. Η είδηση ξεσήκωσε θύελλα όπως ήταν επόμενο και αυτή ακριβώς η στιγμή ήταν η «μεγάλη έκρηξη», η απαρχή της δημιουργίας της HARTA.
Μετά τις πρώτες ημέρες της αναστάτωσης τότε, επικράτησε ψυχραιμία και άρχισαν οι δεύτερες σκέψεις, για το ποιες θα έπρεπε να είναι οι ενέργειες της ασύντακτης, ασυντόνιστης κοινότητας των ελληνικών βουνών, συνονθύλευμα «φυλών» στην πραγματικότητα. Το συμπέρασμα που προέκυπτε σε κάθε συζήτηση ήταν η αυτο-οργάνωση της ελληνικής κοινότητας του αθλήματος. Ωστόσο, ο καιρός κύλησε και απέμειναν στο τέλος οι καλές προθέσεις μόνο. Χρειάστηκε να περάσουν τέσσερα χρόνια για να αναθερμανθεί για πολλοστή φορά η συζήτηση της δημιουργίας ενός φορέα του ορεινού τρεξίματος, πάλι όμως με αφορμή δυσάρεστες εξελίξεις.
Την άνοιξη του 2019, ο ΣΕΓΑΣ επανεμφανίστηκε στο προσκήνιο με παρόμοιες διαθέσεις, εκμεταλλευόμενος αλλαγές της αθλητικής νομοθεσίας για τους λαϊκούς αγώνες δρόμου και προσπάθησε εκ νέου να ελέγξει το ορεινό τρέξιμο. Για δεύτερη φορά μετά από τέσσερα χρόνια προκλήθηκε αναστάτωση στην κοινότητα, μεγαλύτερη μάλιστα από εκείνη του 2015. Και πάλι η κοινότητά μας βρέθηκε ανέτοιμη να αντιμετωπίσει την «πολιορκία», αφού στα χρόνια που μεσολάβησαν δεν είχε γίνει καμία απολύτως ουσιαστική κίνηση από πλευράς της. Ευτυχώς, για μια ακόμα φορά η απόπειρα έπεσε στο κενό, καθώς η πολυνομία και η δυσδιάκριτη διαφορά του ερασιτεχνικού (λαϊκού) αθλητισμού από τον λεγόμενο επίσημο αφενός και η συνάφεια του ορεινού τρεξίματος με τις αθλητικές δραστηριότητες στη φύση, τα αποκαλούμενα outdoor activities, έφεραν για μια ακόμα φορά την απόπειρα άλωσης σε αδιέξοδο και η πολιορκία λύθηκε ευτυχώς άδοξα.
Τα γεγονότα της άνοιξης του 2019 ωστόσο, αφύπνισαν αρκετούς στο ελληνικό ορεινό τρέξιμο και οι συζητήσεις συνεχίστηκαν αμείωτες ενώ αναλήφθηκαν και σποραδικές πρωτοβουλίες για προσέγγιση του υπουργείου τουρισμού, που εκείνο το διάστημα εκπονούσε νομοσχέδιο για τις αθλητικές δραστηριότητες στη φύση. Οι πολιτικές αλλαγές το καλοκαίρι του 2019 πάγωσαν τις εξελίξεις σε νομοθετικό επίπεδο και ανέλπιστα δόθηκε πίστωση χρόνου στους ανθρώπους του αθλήματος, που προωθούσαν την ιδέα της αυτο-οργάνωσης. Έτσι φτάσαμε στο χειμώνα του 2019, οπότε έγινε η τελική εκκίνηση της προσπάθειας για συγκρότηση ενός άτυπου πυρήνα ανθρώπων που θα έπαιρναν πρωτοβουλίες ώστε να βρεθεί η νομική οδός για να συσταθεί επιτέλους ένας φορέας που θα εκπροσωπούσε αποκλειστικά και μόνο το ορεινό τρέξιμο στην Ελλάδα. Τότε ήταν που συμφωνήθηκε η ονομασία HARTA, για να θυμίζει κάτι από το όραμα της δημιουργίας του νέου ελληνικού Κράτους (η περίφημη «Χάρτα» του Ρήγα Βελεστινλή) αλλά και την απόδοση της έννοιας της διακήρυξης, που έχει η λέξη χάρτα.
Με συγκροτημένες πλέον κινήσεις στο πρώτο μισό του 2020, με δημοσιοποίηση των προθέσεων της μικρής ομάδας HARTA, συγκεντρώθηκε ένας αριθμός δεκάδων ανθρώπων του αθλήματος από όλη την Ελλάδα και μετά από αρκετές και επίπονες διεργασίες, φτάσαμε στον προηγούμενο Δεκέμβριο, με την ίδρυση της H.A.R.T.A. της «Ένωσης για το Ελληνικό Ορεινό Τρέξιμο και την Περιπέτεια» ή στη διεθνή της ονομασία από όπου και το αρκτικόλεξο “Hellenic Adventure Running & Trail Association”.
[Advendure]: Τελικά τι είναι η H.A.R.T.A; Μια ένωση φυσικών προσώπων; Ομοσπονδία; Ένωση διοργανώσεων ορεινού τρεξίματος; Που μπορεί κάποιος να βρει την ιδρυτική διακήρυξη και το καταστατικό της;
[Λάζαρος Ρήγος]: Η HARTA είναι μια ένωση φυσικών προσώπων! Η έννοια της «ομοσπονδίας» μπορεί να κατακτηθεί μόνο μετά από κόπο και χρόνο. Και πάλι όμως μόνο ως έννοια, διότι ως τύπος δεν θα μπορούσε, αφού ο νόμος προβλέπει ότι θα πρέπει να υπάρχει πρωτοβάθμιο επίπεδο οργάνωσης σε ένα άθλημα (σωματεία) για να μπορεί να υπάρξει και δεύτερο (ομοσπονδία σωματείων). Στην περίπτωση του ορεινού τρεξίματος στην Ελλάδα, πρωτοβάθμιο επίπεδο δεν υπάρχει, συνεπώς η HARTA δεν είναι ομοσπονδία. Νομικά, είναι μη κερδοσκοπικό σωματείο, που σύμφωνα με την υφιστάμενη νομοθεσία μπορεί να συντίθεται μόνο από φυσικά πρόσωπα, σε καμία περίπτωση νομικά (συλλόγους κλπ). Άτυπα, σαφώς και αποτελεί μια Ένωση διοργανωτών, αν σκεφτείτε ότι ξεπερνούν τους 20, τα ιδρυτικά της μέλη, που διοργανώνουν αγώνες! Οι περισσότεροι από αυτούς λειτουργούν στο θέμα των αγώνων, μέσα από υφιστάμενα σωματεία (συλλόγους) αθλητικού ή πολιτιστικού χαρακτήρα στις περιοχές που δραστηριοποιούνται.
Σχετικά με την ιδρυτική διακήρυξη και το καταστατικό της HARTA, αυτά φιλοξενούνται στην ιστοσελίδα της Ένωσης, στη διεύθυνση www.harta.run
[Advendure]: Ξεκινώντας από τα βασικά, θα θέλαμε να μας μιλήσετε για τους στόχους και το όραμα της H.A.R.T.A, βραχυπρόθεσμους και μακροπρόθεσμους και πως σκέφτεστε να τους υλοποιήσετε.
[Λάζαρος Ρήγος]: Το όραμα της HARTA είναι η διατήρηση της αυθεντικότητας του ορεινού τρεξίματος, έτσι όπως το γνωρίσαμε μέχρι σήμερα ή τουλάχιστον όσο αποτελούσε μια όμορφη συνάθροιση ανθρώπων με κοινό πάθος, το τρέξιμο στα βουνά. Για να συμβεί αυτό, πρέπει να καλλιεργηθούν από πάνω προς τα κάτω κάποιες αξίες, όπως η συναδελφικότητα, η αλληλεγγύη, η μοναχικότητα, η εντιμότητα, η διαφάνεια, η ισότητα, το ευ αγωνίζεσθαι. Μέχρι τώρα αυτές οι αρχές περνούν από τη μια γενιά αθλητών στην επόμενη σαν μια αυτονόητη διδαχή, κάτι σαν άγραφος νόμος, παράδοση. Τώρα που η κοινότητα έχει προ καιρού γιγαντωθεί, πρέπει οι ηθικές αξίες του ορεινού τρεξίματος να αρχίσουν να καλλιεργούνται σε κεντρικό επίπεδο, από κάποιους που εκπροσωπούν συνολικά το άθλημα και την κοινότητά του.
Τίποτα δεν είναι αυτονόητο και καθώς ο κόσμος των αξιών στις κοινωνίες δέχεται στρέβλωση στην εποχή μας, οι νεότεροι δεν είναι σε θέση πλέον να ξεχωρίσουν με σαφήνεια ποιο είναι το ηθικό. Αν κάποιες συμπεριφορές νομιμοποιούνται –έστω και με σιωπηρή ανοχή- τότε ηθικοποιούνται κιόλας στη συνείδηση των νέων, οι οποίοι είναι πάντα και το άγραφο χαρτί της υπόθεσης! Η HARTA φτιάχτηκε και για οράματα, όχι μόνο για στόχους, και το κύριο όραμά μας είναι η διάδοση βασικών αξιών.
Πέρα από αυτό όμως, η HARTA έθεσε και στόχους φυσικά και αυτοί έχουν να κάνουν με την καλλιέργεια και διάδοση (ανάπτυξη) του ορεινού τρεξίματος στην Ελλάδα. Η καλλιέργεια θα έρθει μέσα από έναν ετήσιο κύκλο αγώνων, αυτό που για να συνεννοούμαστε καλύτερα όλοι ονομάζουμε «πρωτάθλημα» στην καθομιλούμενη. Στη δική μας λογική όμως είναι ένας «κύκλος», μια «σειρά» αγώνων, γιατί θα είναι μια διαδικασία ανοιχτή στον κάθε διοργανωτή, άρα μια σειρά δεκάδων αγώνων κάθε χρόνο, χωρίς το πλήθος τους να είναι γνωστό εκ των προτέρων, δεν ερμηνεύεται ακριβώς ως «πρωτάθλημα». Αυτός είναι ο λόγος που η ονομασία του αποφασίστηκε να είναι “Series” και όχι “Championship”. Όσο για τη διάδοση, στους στόχους της HARTA είναι η οριζόντια ανάπτυξη του αθλήματος, σε όλα τα στρώματα της κοινωνίας, ώστε να υπάρχει μια ουσία στην προσπάθεια να γίνει το ορεινό τρέξιμο δημοφιλές στις καρδιές των απλών συμπολιτών μας αλλά και της νέας γενιάς, των παιδιών μας.
[Advendure]: Πάμε τώρα σε ένα τεχνικό θέμα: Ποιο το πλαίσιο συνεργασίας της H.A.R.T.A με τις διοργανώσεις; Που επεμβαίνει η Ένωση και τι είναι στη δικαιοδοσία του διοργανωτή, σε πρώτη φάση λειτουργίας του Πρωταθλήματος φυσικά. Σκέφτεστε να αλλάξει αυτό το αρχικό πλαίσιο καθώς θα ωριμάζει η ιδέα και προς ποια κατεύθυνση; Τι είναι αυτό που θα θέλατε να μείνει ανεπηρέαστο;
[Λάζαρος Ρήγος]: Στο πρωτάθλημά μας, στο “HARTA Series”, η κεντρική ιδέα συνοψίζεται σε δύο βασικές αρχές :
α) όλοι οι αγώνες και όλοι οι αθλητές χωρούν
β) δεν καταστρέφουμε τη δημιουργικότητα των διοργανωτών
Εφόσον η ερώτηση έχει να κάνει με την παρέμβαση της Ένωσης στη δουλειά των διοργανωτών, η απάντηση είναι πως θέλουμε να παρεμβαίνουμε το ελάχιστο δυνατόν! Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει πως η μακρά και βαθιά εμπειρία αρκετών μελών μας που οι ίδιοι ασχολούνται με διοργανώσεις, μας οδήγησε στο να βρούμε τον τρόπο να αφήσουμε τις βασικές παραμέτρους ενός αγώνα ανεπηρέαστες, γνωρίζοντας πόσο μεγάλη είναι η σημασία της διαφορετικότητας. Όσοι ασχολούνται με το ορεινό τρέξιμο σαν αθλητές, ξέρουν καλά πόσο σημασία έχει γι αυτούς το να συμμετέχουν σε γεγονότα με διαφορετικά μεταξύ τους χαρακτηριστικά. Αυτή είναι και μια από τις μαγείες που χαρίζει το ορεινό τρέξιμο, πως κάθε εμπειρία είναι διαφορετική από την προηγούμενη, χάρη σε πολλά ξεχωριστά χαρακτηριστικά που έχουν οι αγώνες. Αυτό δεν θα θέλαμε να χαθεί ποτέ από τους αγώνες και εκεί βρίσκεται και μια κεφαλαιώδης διαφορά από τους φορείς του αποκαλούμενου “official” αθλητισμού, που καλλιεργείται από ημικρατικούς φορείς. Είναι αυτό που πάντα θα ξεχωρίζει το ορεινό τρέξιμο από τα περισσότερα αθλήματα και αυτό που θα ξεχωρίζει το πρωτάθλημα της HARTA από τα αντίστοιχα εγχειρήματα –εφόσον κάποτε προκύψουν- από τους αποκαλούμενους «αναγνωρισμένους» και επίσημους φορείς!
Στο πνεύμα της ελευθερίας και της δημιουργικότητας των διοργανωτών, παραμένουν ανεπηρέαστα βασικά χαρακτηριστικά των αγώνων που θα ήθελαν να συμμετέχουν στη σειρά αγώνων της HARTA, όπως το μέγεθος μιας διαδρομής, ο βαθμός τεχνικής δυσκολίας του πεδίου, τα κριτήρια συμμετοχής των αθλητών, ο βαθμός αυτονομίας σε έναν αγώνα, τα χρονικά όρια εγκυρότητας, ότι δηλαδή μπορεί να θεωρηθεί βασικός παράγοντας διαμόρφωσης ενός αθλητικού γεγονότος στο βουνό.
Η HARTA θα έχει την ευθύνη για την ακρίβεια πιστοποίησης των μεγεθών μιας διαδρομής (μέτρηση διαδρομών σε πλατφόρμα κοινής αποδοχής, εκείνη της ITRA, την TraceDeTrail) και το πλαίσιο ποινών, το οποίο θεωρούμε ότι πρέπει να εφαρμοστεί οριζόντια στις διοργανώσεις ώστε να υπάρχει κοινή αντιμετώπιση των παραπτωμάτων στους αγώνες, άρα και ίση μεταχείριση των αθλητών. Από εκεί και πέρα, οι διοργανωτές θα καλούνται να εξασφαλίζουν τα ελάχιστα προαπαιτούμενα ασφάλειας- εφόσον έχουν θέσει- και φυσικά σε ένα ηθικό πλαίσιο δεσμεύσεων, να τηρούν τους κανονισμούς που οι ίδιοι θέτουν, όπως και να είναι σαφείς και ξεκάθαροι στις λεπτομέρειες που αφορούν τους αγώνες τους (κανονισμοί, αποτελέσματα, διαδρομή, δεσμεύσεις).
Στο μέλλον, θα θέλαμε να αλλάξουν ελάχιστα σε αυτό το αρχικό πλαίσιο συνεργασίας με τους διοργανωτές! Όσο περισσότερο λαξεύονται οι γωνίες και στρογγυλεύουν, τόσο το τελικό αποτέλεσμα ομογενοποιείται και καταστρέφεται η μαγεία της προσωπικής ματιάς του καλλιτέχνη! Αυτό δεν είναι τέχνη στο τέλος, δεν είναι δημιουργία, είναι στρατευμένη πορεία, υποταγή και οτιδήποτε στρατευμένο είναι ανελεύθερο και εκείνο που απευχόμαστε όλοι στο ορεινό τρέξιμο είναι η στέρηση της ελευθερίας του.
[Advendure]: Παρά την πανδημία – που άλλωστε κάποτε θα τελειώσει – υπάρχει μια μεγάλη κινητικότητα σε παγκόσμιο επίπεδο, με την εμπλοκή / συνεργασία της IAAF, της ITRA και της WMRA για την διοργάνωση πρωταθλημάτων ορεινού τρεξίματος. Με αυτά τα νέα δεδομένα, υπάρχει με βάση τις πληροφορίες σοβαρό ενδεχόμενο οι τοπικές αρχές (ΓΓΑ, ΣΕΓΑΣ κτλ.), να “αφυπνιστούν” σε εθνικό επίπεδο, όσο αφορά το άθλημα. Μέχρι που μπορεί να φτάσει μελλοντικά η δικαιοδοσία της H.A.R.T.A; Θα μπορούσε για παράδειγμα να εκπροσωπήσει το ελληνικό ορεινό τρέξιμο στις αντίστοιχες διεθνείς διοργανώσεις ή να στείλει τους Έλληνες νικητές του πρωταθλήματος της ως επίσημους εκπρόσωπους σε παγκόσμια πρωταθλήματα; Τι σκέφτεστε ως δράση αν ο ΣΕΓΑΣ αποφασίσει να ενεργοποιηθεί σε αυτή την κατεύθυνση; Υπάρχει περίπτωση συνεργασίας;
[Λάζαρος Ρήγος]: Βασική αρχή στο καταστατικό της Ένωσής μας, είναι η ανεξαρτησία της και η αυτόνομη πορεία της! Με όλους μπορούμε να γίνουμε συνομιλητές αλλά σε κανέναν δεν θα γίνουμε ακόλουθοι! Υπάρχει μάλιστα ρητή πρόβλεψη στο καταστατικό μας (Άρθρο-3: «…Το σωματείο δεν μπορεί να γίνει μέλος υπερκείμενου οργάνου, υφιστάμενης Ένωσης ή Ομοσπονδίας, σχετικής με το τρέξιμο δρόμου, ούτε με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης…») Μπορεί να επιθυμούμε την αναγνώριση του Κράτους, της Πολιτείας, όμως γνωρίζουμε πολύ καλά την καθολικότητα της εκπροσώπησης που έχουμε ως οργανισμός στο άθλημα του ορεινού τρεξίματος και δεν πρόκειται να το απεμπολήσουμε. Όταν δημιουργείς τις εξελίξεις ως leader, καθήκον σου είναι να μένεις μπροστά, στην κεφαλή της πορείας. Είναι παγκοίνως γνωστό, ότι όπου και όταν υπήρξε κρατική παρέμβαση στην ελεύθερη έκφραση των πολιτών –και το ορεινό τρέξιμο είναι πέρα από άθλημα και μια έκφραση- τα αποτελέσματα ήταν καταστροφικά.
Πώς είναι δυνατόν εξάλλου να εννοηθεί η συνεργασία ανάμεσα σε δύο πλευρές, όπου η μία έχει πλήρη άγνοια του αντικειμένου; Αυτό δεν λέγεται συνεργασία αλλά εκούσια παράδοση, μια αδικαιολόγητη προσφορά τεχνογνωσίας και κάτι τέτοιο κανείς δεν είναι διατεθειμένος να το πράξει χωρίς ανταλλάγματα στο σημερινό κόσμο και σε κάθε επίπεδο. Μη σταθείτε όμως στη λέξη «ανταλλάγματα», καθώς δεν τίθεται θέμα ανταλλαγμάτων σε ενδεχόμενη συνεργασία με έναν οργανισμό όπως αυτούς που αναφέρετε, παρά μόνο μια ενδεχόμενη πρόθεσή τους να μην εμπλακούν στο ορεινό τρέξιμο, με το οποίο τίποτα δεν συνδέει αυτή τη στιγμή κάποιον άλλον φορέα στην Ελλάδα, πλην της HARTA. Αν κάποιος ωστόσο πρόκειται να μας αναγνωρίσει, αυτός είναι σίγουρα η Πολιτεία μέσω της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού (ΓΓΑ). Αυτή η αναγνώριση είναι και η μοναδική εντός εθνικών ορίων, που θα είχε σημασία για τη HARTA.
Εκείνο που μπορεί να αναπτύξει ο ΣΕΓΑΣ λόγω της φύσης του αθλητισμού που εκπροσωπεί, του αποκαλούμενου σωματειακού, είναι προφανώς κάποιοι αντιπροσωπευτικοί αγώνες για αθλητές συλλόγων της δύναμής του, με βάση την όποια τυποποίηση καθορίσει η IAAF στο μέλλον.
Ναι, η IAAF κάνει όντως σχέδια για το μέλλον, όμως λόγω απουσίας τεχνογνωσίας και λόγω αποτυχίας μιας αγκυλωτικής τυποποίησης που υιοθέτησε από τον δορυφόρο της, την WMRA πριν από 20 περίπου χρόνια, βρέθηκε στο τέλος απομονωμένη από τις παγκόσμιες εξελίξεις. Όταν οι ανοιχτοί αγώνες ανά την υφήλιο συγκέντρωναν χιλιάδες αθλητές της αποκαλούμενης «διπλανής πόρτας» εκτός από τα κορυφαία ονόματα του αθλήματος, οι δικοί της αγώνες έμεναν στην αφάνεια, συγκεντρώνοντας μια χούφτα αθλητές και μακριά από οποιοδήποτε ενδιαφέρον των ΜΜΕ. Έτσι η IAAF προσέλαβε ως σύμβουλο την ITRA, έναν διεθνή οργανισμό που αν και σχετικά νέος –ιδρύθηκε μόλις το 2013- εν ριπή οφθαλμού προσπέρασε αντίστοιχους οργανισμούς και βρέθηκε στην κορυφή, χάρη στο πνεύμα ελευθερίας που εκπροσωπεί αλλά και στις καινοτομίες που εισήγαγε. Εκεί ακριβώς κρύβεται η διαφορά κοσμοθεωρίας των οργανισμών που εκπροσωπούν τον κλασσικό αθλητισμό (κοινώς γνωστό ως στίβο) και με οργανισμούς όπως η ITRA αλλά και με το ίδιο το ορεινό τρέξιμο. Στις βασικές αρχές της παγκόσμιας ομοσπονδίας κλασσικού αθλητισμού, κυριαρχούν και κλασσικά στερεότυπα που εκφράζουν και το πνεύμα του αθλητισμού που εκπροσωπεί και που όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά: αυστηροί κανόνες, αυστηρά μεγέθη, αυστηρή λογική.
Στη HARTA δεν ταιριάζει αυτή η λογική όμως, γιατί η HARTA δομήθηκε από την πρόσφατη γέννησή της σε εντελώς διαφορετικές βάσεις, σε παρόμοιες με εκείνες που έχουν εκφράσει απανταχού του πλανήτη οργανισμοί που εκπροσωπούν το άθλημα. Το μόνο που ενστερνιζόμαστε ως οργανισμός, ως μια άτυπη ομοσπονδία, είναι μια κατηγοριοποίηση των αγώνων με βάση το μέγεθός τους, υιοθετώντας με παραλλαγή την ήδη καθιερωμένη από την ITRA. Και φυσικά, το «δυνατό χαρτί» στη HARTA, είναι το σύστημα βαθμολόγησης των αθλητικών επιδόσεων, μια τεράστια επιτυχία της ITRA, που όμοιά της δεν έχει υπάρξει από καταβολής ορεινού τρεξίματος, εδώ και πάνω από έναν αιώνα!
Αναγνωρίσαμε πως κάποιες αποφάσεις ανθρώπων με πνεύμα ίδιο με το δικό μας, βάζουν τα πράγματα σε μια λογική σειρά, χωρίς όμως να χειραγωγούν το άθλημα. Γι’ αυτό και σε μεγάλο βαθμό έχουμε συνταχθεί με αρχές που διέπουν τη ITRA, χωρίς αυτό όμως να σημαίνει πως επιζητούμε την υπαγωγή της Ένωσής μας στον οργανισμό αυτόν. Εξάλλου, κάτι ακόμα βασικό που μας συνδέει με την ITRA, είναι η κοινή μας λογική ότι κρατάμε την αυτοτέλεια και ανεξαρτησία μας ως οργανισμοί. Αυτό έχει σημασία να το κρατήσουμε υπόψιν…
Για το θέμα της εκπροσώπησης του αθλήματος σε εθνικό επίπεδο από τη HARTA, αυτό έχει να κάνει με το αν θα παράγουμε αξιοσημείωτο έργο στο μέλλον και θα κάνουμε έτσι τη διαφορά, σε ένα χώρο ασύντακτο για την ώρα, σχεδόν ανύπαρκτο στον αθλητικό χάρτη της χώρας μας. Έχει να κάνει όμως και με την νοοτροπία της επίσημης πολιτείας και κατά πόσον θα εκτιμηθεί το έργο μας από αυτήν. Αν η πολιτική ηγεσία έχει τη λογική της επιβράβευσης του πραγματικού έργου, τότε σίγουρα η HARTA έχει πιθανότητες να βρεθεί μπροστά στο ελληνικό ορεινό τρέξιμο, άρα να αναδείξει –και να υποστηρίξει φυσικά!- τους κορυφαίους Έλληνες αθλητές στην παγκόσμια σκηνή. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι στο μέλλον οι νικητές στη ζωή και στην κοινωνία θα αναδεικνύονται μέσα από την πραγματική τους αξία και το έργο τους, όχι από μηχανισμούς διαπλοκής με την εξουσία και τα κέντρα αποφάσεων.
[Advendure]: Με βάση αυτά που έχουμε αντιληφθεί μέχρι στιγμής, το Πρωτάθλημα της Ένωσης – το οποίο για το 2021 διανύει την δοκιμαστική του χρονιά – είναι κυρίαρχο χαρακτηριστικό της. Για την ώρα, όσα Πρωταθλήματα έχουμε δει στην χώρα μας στον χώρο του ορεινού τρεξίματος, δεν έχουν καταφέρει να επιτύχουν κάτι σημαντικό, για πολλούς λόγους, αλλά κυρίως από την έλλειψη κινήτρων από τους αθλητές να συμμετέχουν, αλλά και το “χαλαρό” στήσιμο τους. Πως σκέφτεστε να το καταφέρετε σαν H.A.R.T.A; Εκτός εάν το Πρωτάθλημα της Ένωσης είναι απλά κάτι συμπληρωματικό στους γενικότερους στόχους της…
[Λάζαρος Ρήγος]: Το “HARTA Series” το πρωτάθλημά μας, είναι ένας από τους δύο βασικούς πυλώνες της Ένωσης, όπως εξηγήσαμε και πιο πάνω, όχι ένα πάρεργο! Κατά συνέπεια σκοπεύουμε να δώσουμε πολύ μεγάλη βαρύτητα σε αυτό. Στο χέρι μας είναι να μετατρέψουμε την υποτιθέμενη «αχίλλειο πτέρνα» του, την ελευθερία δημιουργίας που αφήνουμε στους διοργανωτές δηλαδή, σε βασικό και πανίσχυρο όπλο μας, που θα ανατρέψει ότι γνωρίζαμε μέχρι σήμερα για το ορεινό τρέξιμο στη χώρα μας.
Το ότι άλλες προσπάθειες –λίγες οι αλήθεια- απέτυχαν στο παρελθόν στο ελληνικό ορεινό τρέξιμο, ουδόλως μας πτοεί! Υπάρχουν όμως και κεφαλαιώδεις διαφορές της HARTA με τα εγχειρήματα του παρελθόντος, όπως το εξαιρετικά μικρό εύρος τους (περιλάμβαναν 4-5 αγώνες στην καλύτερη περίπτωση), η προχειρότητα της τελευταίας στιγμής, η νεφελώδης δομή και η αδιαφάνεια σε στοιχειώδη ζητήματα και η απουσία μικρών έστω κινήτρων για τους πολλούς.
Στην Ένωση, βάλαμε κάτω και σχεδιάσαμε μια δομή πρωταθλήματος που θα διαφέρει από τα στερεότυπα που βασίστηκαν μέχρι σήμερα όσοι αποπειράθηκαν τέτοια εγχειρήματα. Βασικό στοιχείο μας είναι το γεωγραφικό εύρος και το πλήθος των αγώνων που θα συμμετέχουν στο Series! Δίνοντας τη δυνατότητα στον κάθε διοργανωτή να συμμετέχει, σε έναν κύκλο αγώνων με απεριόριστο αριθμό, αυτομάτως δίνουμε ένα κίνητρο σε αθλητές σε όλη την επικράτεια να συμμετέχουν, αγωνιζόμενοι κάπου κοντά στον τόπο που ζουν. Η Ελλάδα είναι μια χώρα γεμάτη γεωγραφικές ιδιορρυθμίες. Ξεκάθαρα ορεινή και σε απίστευτο βαθμό νησιωτική, δημιουργεί ένα κράμα που δύσκολα μπορεί να συναντήσει κανείς στον πλανήτη. Ας μπούμε στα …παπούτσια των αθλητών που ζουν σε κάποιο νησί του Αιγαίου για παράδειγμα. Πώς μπορούν αυτοί οι αθλητές να συμμετέχουν σε ένα πρωτάθλημα 4-5 αγώνων μόνο, αφού πρώτα υποβληθούν σε οικονομική αφαίμαξη για να ταξιδέψουν μέχρι τους 4-5 αντίστοιχους προορισμούς στην ηπειρωτική Ελλάδα; Στο πρωτάθλημα της HARTA, o Κυκλαδίτης ή ο Αιγαιοπελαγίτης και ο Κρητικός αθλητής, μπορούν να αγωνιστούν κάλλιστα στον αγώνα του νησιού τους ή κάποιου κοντινού, παίρνοντας βαθμολογία και συμμετέχοντας παράλληλα ισότιμα με τους υπόλοιπους αθλητές της άλλης Ελλάδας! Για να το κατανοήσετε με μέτρα που μας είναι γνωστά λόγω επικαιρότητας, όλο αυτό μοιάζει με την τηλεκπαίδευση, όπου ο καθένας ακολουθεί τη γνώση μέσα από το σπίτι του. Αυτό ακριβώς είναι που θα κάνει την μεγάλη διαφορά με ότι γνωρίζαμε μέχρι σήμερα στο ορεινό τρέξιμο.
Σε ένα πρωτάθλημα, πρωταθλητής είναι ένας, οι υπόλοιποι τιμούν με την προσπάθειά τους τον νικητή. Αν για κάποιους ελάχιστους που θα συμμετάσχουν στο πρωτάθλημα της HARTA, κίνητρο θα είναι η πρωτιά, η ανάδειξη, για τους πολλούς θα είναι αυτό που θεωρείται και ουσία στον αθλητισμό: η χαρά της συμμετοχής, η προσδοκία να βελτιωθούν και για τους ακόμα πιο πάνω, να βρεθούν εκείνοι κάποια στιγμή στο βάθρο του νικητή! Αυτός ήταν πάντα ο αθλητισμός και έτσι θα συνεχίζεται και στο διηνεκές. Αυτή ήταν και η ζωή για τον άνθρωπο: έρχεσαι, ζεις, φεύγεις! Δεν ψάχνουν όλοι στη ζωή να γίνουν οι καλύτεροι όλων, πολλοί απλά θέλουν να είναι καλοί για τους ίδιους. Ο καθένας βάζει τους δικούς του προσωπικούς στόχους, βάζει τον πήχη της ζωής στο ύψος που θα ήθελε να είναι το δικό του ρεκόρ, όχι το παγκόσμιο…
[Advendure]: Υπάρχει περίπτωση συνεργασίας με την ITRA σε τοπικό ή διεθνές επίπεδο, κι αν ναι, σε ποια πλαίσια, λαμβάνοντας υπόψη και το γεγονός ότι ο πρόεδρος της H.A.R.T.A, ο Λάζαρος Ρήγος, είναι και αντιπρόσωπος των διοργανωτών για την ITRA στην χώρα μας;
[Λάζαρος Ρήγος]: Θα ήταν επιθυμητή η συνεργασία με έναν υγιή –μέχρι στιγμής τουλάχιστον- διεθνή Οργανισμό όπως η ITRA. Μια τέτοια συνεργασία, λόγω και των αρχών της HARTA αλλά και της ITRA, δεν μπορεί να είναι σφιχτή, αυστηρή και με σχέση εξάρτησης αλλά μια πιο χαλαρή συνεργασία και κυρίως μια αναγνώριση σε ηθικό επίπεδο του έργου που θα παράγει σε αυτή τη γωνιά της Ευρώπης η Ένωσή μας. Πολλά από τα ιδρυτικά μας μέλη, αθλητές αλλά και διοργανωτές –κυρίως οι δεύτεροι- όντας μέλη της ITRA, γνωρίζουν καλά τη λογική και τη φιλοσοφία της ITRA και έχουν δώσει ήδη δείγματα γραφής στη διεθνή Ομοσπονδία. Το ελληνικό ορεινό τρέξιμο είναι γνωστό στην ITRA και θέλουμε να πιστεύουμε ότι το έργο μας δεν θα πάει χαμένο, θα εκτιμηθεί ανάλογα από αυτήν.
[Advendure]: Το Πρωτάθλημα της H.A.R.T.A ξεκινάει το 2021 με 30 αγώνες, από 19 διοργανώσεις, αν δεν κάνουμε λάθος. Οι αγώνες αυτοί είναι εκείνοι των οποίων οι διοργανωτές είναι και ιδρυτικά μέλη της Ένωσης. Είχαν προσκληθεί όλες οι διοργανώσεις στην περίοδο ζυμώσεων για την ίδρυση της H.A.R.T.A; Εάν ισχύει αυτό, γιατί πιστεύετε δεν θέλησαν να συμμετάσχουν σε πρώτη φάση; Πως πιστεύετε θα γίνει πραγματικότητα η συμμετοχή του μεγαλύτερου ποσοστού των διοργανώσεων ορεινού τρεξίματος στην H.A.R.T.A; Είναι εύλογο το ερώτημα, αν θέλουμε να μιλάμε για κάτι που μελλοντικά θα αντιπροσωπεύει πραγματικά συνολικά το ορεινό τρέξιμο με το πλήθος των αγώνων και αθλητών που συμμετέχουν σε αυτό κάθε χρονιά.
[Λάζαρος Ρήγος]: Σε έναν κόσμο όπου η αυτοδιάθεση και ο αυτοπροσδιορισμός των ανθρώπων αναδείχτηκε σε μείζον ζήτημα πολιτικών και κοινωνικών αγώνων, πώς θα μπορούσε ο αθλητισμός να μείνει εκτός ρεύματος; Σκεφτείτε μάλιστα πως μιλάμε για μια μορφή αθλητισμού που δεν προάγει τόσο τον πρωταθλητισμό αλλά την έννοια της συμμετοχικότητας σε αξίες που συνεισφέρουν σε έναν καλύτερο κόσμο. Στραφήκαμε σε κάθε κατεύθυνση του ορίζοντα και καλέσαμε κόσμο, γνωρίζοντας ενδόμυχα πως αυτό που ξεκινάμε έχει καθολικό χαρακτήρα. Και το πράξαμε ως ομάδα ανθρώπων που διαπνέονται από αρχές οι οποίες αφήνουν εδώ και δεκαετίες το θετικό τους στίγμα στο δυτικό κόσμο.
Είναι αυτονόητο και γνωστό σε όλους, πως από τη στιγμή που ο πυρήνας της HARTA -πριν καν την ίδρυσή της- αντιλήφθηκε την προοπτική της οικουμενικότητας της ιδέας για κοινή πορεία του ορεινού τρεξίματος στην Ελλάδα, προέβηκε σε κάλεσμα όλων! Εκπρόσωποι όλων σχεδόν των διοργανώσεων προσκλήθηκαν, προσωπικά μάλιστα(!) να συμμετάσχουν στην πρωτοβουλία και αυτό μπορούν να το καταμαρτυρήσουν και ο καθένας ξεχωριστά τώρα πλέον, δεν τίθεται θέμα. Η πρόσκληση μάλιστα για συμμετοχή στη HARTA ήταν ανοιχτή στο διαδίκτυο για καιρό, όσοι ήθελαν να συμμετέχουν, μπορούσαν να το πράξουν!
Γνωρίζουμε όμως καλά όλοι από την εμπειρία μας στη ζωή, πως οι πρωτοπορίες είναι συνήθως μοναχικές προσπάθειες, αυτή είναι και μια πτυχή εξάλλου της ερμηνείας του όρου. Είναι απόλυτα δικαιολογημένη λοιπόν η απουσία πολλών εκπροσώπων από μείζονες διοργανώσεις του αθλήματος. Ενδεχομένως, θα έπρεπε να μας ανησυχεί κιόλας η ενδεχόμενη καθολική συμμετοχή στην πρώτη φάση της HARTA, με την έννοια πως πρέπει να είναι εξαιρετικά κοινότυπο όλο αυτό που επρόκειτο να συμβεί στη συνέχεια! Η συνηθισμένη τακτική στη ζωή, είναι να σταθείς στην άκρη για να δεις ποια θα είναι η τύχη των τολμηρών που ήρθαν να αλλάξουν κάτι. Αν αυτό πετύχει, ανεβαίνεις κι εσύ ο ίδιος στο τρένο που τρέχει πιο γρήγορα ή γενικά στο τρένο που απλά κινείται…
Το πώς θα έρθουν περισσότεροι αγώνες στη HARTA στο μέλλον, εξαρτάται από την ίδια, στο μεγαλύτερο βαθμό και στο μικρότερο από τους διοργανωτές τους. Αν καταφέρουμε στο ξεκίνημά μας να αποδείξουμε ότι είμαστε αφενός αξιόπιστοι, συνεπείς και σοβαροί στη δουλειά μας και αφετέρου έχουμε κάτι καινούργιο να κομίσουμε και όχι «γλαύκα εις Αθήνας», τότε ναι, κάθε χρόνο θα έρχονται κοντά μας όλο και περισσότεροι. Εξάλλου βασική μας αρχή είναι πως στο δικό μας πρωτάθλημα χωρούν αμέτρητοι αγώνες! Και με τη δομή που έχει σχεδιαστεί, όλοι τους έχουν να κερδίσουν κάτι: τη συμμετοχή περισσότερων αθλητών. Αυτά βλέπετε είναι αλληλένδετες έννοιες, όταν κάτι πετυχαίνει η επιτυχία του έχει πολλαπλασιαστική τάση στη συνέχεια. Και κάτι ακόμα: όταν διαπιστώνεις ότι οι εξελίξεις σε προσπερνούν και μένεις πίσω, απλά σπεύδεις να φτάσεις κι εσύ ξανά το γκρουπ, αν μιλήσουμε με όρους στίβου.
Θέλουμε να πιστεύουμε ότι στο θέμα της απήχησης της HARTA και του πρωταθλήματός της, είδαμε μπροστά από τις παρούσες εξελίξεις. Μένει να επαληθευτούμε ή να διαψευστούμε…
[Advendure]: Το μοντέλο των χορηγών είναι διαδεδομένο και πετυχημένο όσο αφορά τα παγκόσμια πρωταθλήματα ορεινού τρεξίματος, όπως το UTWT® ή το Skyrunner® World Series. Θα επιδιώξει κάτι αντίστοιχο η H.A.R.T.A για το Πρωτάθλημα της, ή θα βασιστεί εξ’ ολοκλήρου στις συνδρομές των μελών της και στους προϋπολογισμούς των διοργανώσεων που συμμετέχουν;
[Λάζαρος Ρήγος]: Εδώ δεν θα πρωτοτυπήσουμε σε σχέση με τη διεθνή πρακτική! Το υγιές δεν βρίσκεται στη μηχανική υποστήριξη του ασθενούς που έφτασε στην εντατική αλλά στην κανονικότητα και ποιότητα της πρότερης ζωής του, που θα τον έσωζαν από την εντατική! Η αέναη χρηματοδότηση από κρατικούς πόρους οδηγεί στο τέλος σε φαινόμενα διαφθοράς, με μηχανισμούς εξυπηρέτησης προσωπικών οικονομικών συμφερόντων, άρα σε δημιουργία ενός νοσηρού μηχανισμού. Προφανώς ο παραλληλισμός των καταστάσεων με τον ασθενή της εντατικής, εύκολα φέρνει συνειρμούς στο κοινό. Στη HARTA δεν ασκούμε επάγγελμα- κανένας από εμάς- όλοι προσφέρουμε χρόνο, σκέψη και κόπο, για ένα κοινό καλό, για ένα πάθος που μας διακατέχει. Εκεί βρίσκεται η διαφορά μας από τους επαγγελματίες του παραγοντισμού, είμαστε οι ίδιοι κομμάτι από το σώμα του ορεινού τρεξίματος.
Το υγιές σε μια διαδικασία όπου υποτίθεται κερδίζουν όλοι (win-win), είναι όλοι να συνεισφέρουν στο κοινό συμφέρον. Άρα, στο βαθμό που τους αναλογεί, θα κληθούν να συμμετέχουν και οι αθλητές και οι διοργανωτές αλλά και οι επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται πραγματοποιώντας τζίρο και κέρδος στο ορεινό τρέξιμο. Ο καθένας στο βαθμό που του αναλογεί, καθώς τίποτα σε αυτόν τον κόσμο δεν χαρίζεται, όλα κοστίζουν. Ευτυχώς, όσο η ελληνική κοινωνία απομακρύνεται από τη νοσηρή περίοδο της πρόσφατης ιστορίας, όπου το δημόσιο -και δανεικό- χρήμα διασπαθιζόταν αλόγιστα για να δημιουργήσει μια επίπλαστη ευμάρεια, τόσο συνειδητοποιούμε ως χώρα ότι πρέπει να κοπιάσουμε για το καλύτερο, γιατί η πρόοδος δεν έρχεται με μορφή φυσικού φαινομένου από τον ουρανό. Συνεπώς, ως HARTA θα προσεγγίσουμε την αγορά, των κόσμο των επιχειρήσεων και φυσικά, στο βαθμό που δικαιούμαστε κάποιας νόμιμης επιχορήγησης από εθνικούς ή κοινοτικούς πόρους, φυσικά και θα την επιδιώξουμε. Ο σκοπός λειτουργίας της Ένωσης έχει μη κερδοσκοπικό χαρακτήρα και αυτός είναι εξαρχής ο προσανατολισμός μας: το κοινό συμφέρον. Ένα θνησιγενές όμως σχήμα, ένα σχήμα που δεν έχει σχεδιάσει σωστά τη βιωσιμότητά του, είναι καταδικασμένο…
[Advendure]: Ας αφήσουμε τις διοργανώσεις στην άκρη και πάμε στους αθλητές που τρέχουν σε αγώνες ορεινού τρεξίματος. Γιατί να τους ενδιαφέρει η H.A.R.T.A; Θα τρέξει π.χ. κάποιος στον Olympus Mythical Trail γιατί περιλαμβάνεται στο Πρωτάθλημα της Ένωσης ή γιατί θέλει να δοκιμάσει / βιώσει την εμπειρία αυτού του σκληροτράχηλου και συναρπαστικού ultra trail στον Όλυμπο; Εν κατακλείδι, ποια στοιχεία που έχουν σχέση με το ορεινό τρέξιμο θα βελτιώσει ή θα εισαγάγει η H.A.R.T.A ώστε να προσελκύσει το ενδιαφέρον των πάνω από 15.000 αθλητών ορεινού τρεξίματος της χώρας μας;
[Λάζαρος Ρήγος]: Πάλι βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τη βασική αρχή της HARTA: αφήνουμε τη δημιουργικότητα των διοργανωτών ελεύθερη να πετάξει ψηλά και να δώσει καρπούς, που θα προσελκύσουν το ενδιαφέρον των αθλητών! Θέλουμε στο πρωτάθλημα της HARTA όλες τις απόψεις, όλες τις τάσεις, γι’ αυτό και οικοδομήσαμε με ένα πρωτότυπο αρχιτεκτονικό σχέδιο, που δύσκολα συναντά κανείς στην παγκόσμια πρακτική.
Η απάντηση είναι μικτή στο ερώτημα αν τρέχει κάποιος έναν αγώνα επειδή περιλαμβάνεται σε ένα πρωτάθλημα ή επειδή αποτελεί πρόκληση. Και η απάντηση είναι πως τρέχει και για τους δύο λόγους συνήθως, ο μέσος όρος τουλάχιστον. Είναι γνωστό σε όλους στην Ελλάδα, πως πολλοί αθλητές συμμετέχουν σε ελληνικά ultra για να συγκεντρώσουν πόντους και να αγωνιστούν σε μεγάλες αντίστοιχες διοργανώσεις του εξωτερικού. Συνεπώς υπάρχει εξήγηση για όλα, δεν είναι όμως πάντα έτσι τα πράγματα. Προφανώς και υπάρχουν πολλοί που αγωνίζονται για να απαντήσουν σε προσωπικά στοιχήματα, σε προκλήσεις.
Στην περίπτωση του “HARTA Series” ας μην ξεχνάμε πως υπάρχει και ένα ακόμα κίνητρο, που είναι η βαθμολόγηση των επιδόσεων, πέρα από τη συγκέντρωση βαθμών για την τελική κατάταξη στον πίνακα. Η πρωτότυπη αυτή διαδικασία της βαθμολόγησης (Performance Index ή P.I. σε συντομία) δίνει ένα ακόμα κίνητρο συμμετοχής στους αθλητές. Για να αντιστρέψουμε μάλιστα την απάντηση με μια ερώτηση, για ποιο λόγο στους λεγόμενους επίσημους αγώνες για αθλητές σωματείων εμφανίζονται συνήθως μια χούφτα αθλητές μόνο; Η δική μας απάντηση είναι πως όσοι κατεβαίνουν σε αυτούς τους αγώνες επιδιώκουν την πρωτιά, πέρα από άλλους παράγοντες που περιορίζουν τον αριθμό τους (μέλη συλλόγων, αθλητικά δελτία κλπ).
Κάτι που θα παρακινήσει όμως πραγματικά τους αθλητές να συμμετέχουν σε αγώνες της HARTA, είναι μια ποιοτική τους αναβάθμιση, αφού θα πρέπει να υιοθετήσουν ένα γενικότερο πλαίσιο κανόνων αξιοπιστίας. Αυτό από μόνο του είναι μια σημαντική εξέλιξη στο χώρο μας και δύσκολα θα αφήσει αδιάφορους τους περισσότερους.
[Advendure]: Με ποια εργαλεία θα χτίσει η HARTA το οικοδόμημα που οραματίζεται για το πρωτάθλημά της και στην παρούσα φάση, σε ποιο επίπεδο βρίσκονται αυτές οι εργασίες;
[Λάζαρος Ρήγος]: Βασικά μας εργαλεία είναι οι νέες τεχνολογίες. Εξ υπαρχής βρεθήκαμε στην ανάγκη να αξιοποιήσουμε τις τηλεδιασκέψεις για τις συζητήσεις μας, καθώς υπάρχει μια απίστευτη γεωγραφική διασπορά των ιδρυτικών μελών της HARTA. Μόνο χάρη στις τηλεδιασκέψεις θα μπορούσαμε να προχωρήσουμε στα επόμενα στάδια την όλη προσπάθεια.
Από εκεί και πέρα, το πρωτάθλημά μας, απαιτεί πέρα από το όποιο θεσμικό-κανονιστικό πλαίσιο, ένα ισχυρό σύστημα ψηφιακής υποστήριξης, μια ιστοσελίδα. Στην περίπτωσή μας, και μόνο το σύστημα βαθμολογίας επιδόσεων απαιτεί από μόνο του ένα ξεχωριστό ιστοχώρο, για να το φιλοξενήσει και να εξυπηρετήσει την απίστευτα πολύπλοκη διαδικασία του! Εδώ να τονίσουμε τη σημασία του “HARTA P.I.”, σύμφωνα με το οποίο αξιολογούνται οι επιδόσεις των αθλητών με μια οριζόντια αντίληψη, βάσει επίδοσης. Η βαθμολόγηση των αθλητών θα γίνεται με βάση την επίδοσή τους και όχι με βάση την κατάταξή τους! Αυτό από μόνο του αποτελεί ένα ακόμα κίνητρο συμμετοχής, ένα ακόμα κίνητρο για ατομική βελτίωση.
Δημιουργήσαμε στη HARTA ένα οργανόγραμμα, βάσει του οποίου προβλέπονται πέντε διαφορετικοί τομείς ευθύνης, με επιμέρους τμήματα στον καθέναν. Τα τμήματα και οι τομείς, ξεκίνησαν να στελεχώνονται ήδη από άξιους ανθρώπους, μέλη της HARTA. Προσπαθούμε, αξιοποιώντας την τεχνολογία να δημιουργήσουμε το περιβάλλον όπου άνθρωποι από διαφορετικούς τόπους θα μπορούν καθημερινά να επικοινωνούν μεταξύ τους ανταλλάσοντας πληροφορία και γνώση, προκειμένου να παραχθεί έργο.
Στην παρούσα φάση το δυσκολότερο έργο μας, έργο που επωμίσθηκαν προγραμματιστές, μέλη της Ένωσης, είναι το χτίσιμο του προγράμματος βαθμολόγησης και ότι υπάρχει πίσω αλλά και μπροστά από αυτό, ως υποστηρικτικός μηχανισμός αλλά και ως εικόνα στον επισκέπτη της ιστοσελίδας με τα αποτελέσματα. Θα απαιτηθούν μήνες δουλειάς ακόμα για να ολοκληρωθεί αλλά είμαστε σε καλό δρόμο, έχουν μπει τα θεμέλια. Φυσικά, εργαζόμαστε και στο θεσμικό πλαίσιο του πρωταθλήματος, το οποίο ευελπιστούμε να ολοκληρώσουμε μέχρι την άνοιξη και να το εφαρμόσουμε στη δοκιμαστική χρονιά που διανύουμε, ώστε το 2022 να είμαστε έτοιμοι να οργανώσουμε το πρώτο κανονικό πλέον πρωτάθλημα. Το πλεονέκτημα που έχουμε αυτή τη στιγμή είναι ο χρόνος, αφού έχουμε πίστωση χρόνου έντεκα μηνών, διάστημα ικανό για να ολοκληρώσουμε την προσπάθεια.
[Advendure]: Ας κλείσουμε αυτή την πρώτη συνέντευξη με μια ερώτηση σε σχέση με το όραμα σας. Σε ποια χρονική στιγμή και με ποια κατάσταση θα θεωρήσετε ότι έχει μπει το νερό στο αυλάκι για την H.A.R.T.A σε σχέση με το ορεινό τρέξιμο; Ή θεωρείτε ότι έχει ήδη γίνει αυτό με την ίδρυσή της;
[Λάζαρος Ρήγος]: Η ίδρυση της HARTA είναι η αρχή μόνο, το ξεκίνημα. Ιδρύοντας τη HARTA απλά σκάψαμε το αυλάκι, τώρα θα πρέπει να φέρουμε και το νερό να κυλήσει μέσα του! Γι αυτό και το γνωμικό αναφέρεται στην άφιξη του νερού στο αυλάκι και όχι το σκάψιμό του, εκεί βρίσκεται η δυσκολία! Για την ώρα είμαστε στην πολύ αρχή, χρειάζεται άπειρη δουλειά και για να τα καταφέρουμε σε κάτι που το πιάνουμε από την αρχή του, θα πρέπει να κοπιάσουμε αφάνταστα. Έχουμε πολλά που πρέπει να χτίσουμε, γιατί μέχρι σήμερα απλά δεν υπήρχαν. Έχουμε ακόμα να πείσουμε την κοινότητα του αθλήματος για τις προθέσεις μας, έργο πολύ δύσκολο, που όπως καταλαβαίνεται δεν μπορεί να πραγματωθεί μέσα σε λίγες εβδομάδες, ούτε καν μήνες! Πρέπει να κάνουμε εμείς οι ίδιοι συνείδηση τις αρχές της HARTA, να αποτελούν δεύτερή μας φύση. Αυτές οι διεργασίες απαιτούν χρόνο , ευτυχώς όμως υπάρχει και κοινός ορίζοντας αξιών αλλά και τεράστια όρεξη για να δημιουργήσουμε. Όλοι μαζί!
——————————————————————————-
(*) H συνέντευξη, μορφής γραπτών ερωτήσεων και απαντήσεων, που υποβλήθηκαν από τον κ. Δημήτρη Τρουπή εκ μέρους του “Advendure” δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα Advendure.com στις 25.01.2021
